PUBLIKACJE
Recenzje
Izba Regionalna w Garwolinie założona przez panią Joannę Skwarczyńską bardzo szybko zdobyła wiele pochlebnych opinii i ciepłych słów uznania.
Potencjał muzealny jaki w sobie posiada Izba natychmiast został dostrzeżony przez osoby związane ze światem nauki, kultury i sztuki lokalnej, a także lokalne media oraz władze miasta. Świadczą o tym bardzo pozytywne recenzje publikacji książkowej “Moja skarbnica przeszłości”, które przedstawione są poniżej:
Urszula Zadrożna
Prezes Stowarzyszenia "Wspólnota Powiatowa"
Izba Regionalna w Garwolinie jest ciepłą, nastrojową “izbą” oraz tak zwanym łącznikiem tradycji z przeszłością, integrującym nasze lokalne środowisko, która na stałe wkomponowała się w krajobraz Garwolina.
Joanna Skwarczyńska stale powiększa zbiory o ginące pamiątki, świadczące o naszej przeszłości. Zebrano i zakonserwowano tu wiele przedmiotów takich jak: sprzęty gospodarcze, narzędzia gospodarstwa domowego, wytwory rzemiosła artystycznego, ceramikę, dokumenty, fotografie, wyroby rękodzieła itp.
Zwiedzający Izbę uczą się poszanowania historii, tradycji, bez których to wartości nie może istnieć żaden naród. Uczą się szanować teraźniejszość i swoje mienie, bo wszystko to powstało dzięki wytężonej, znojnej pracy minionych pokoleń.
Tadeusz Mikulski
Burmistrz Garwolina w latach 1994 - 2018
Izba Regionalna Joanny Skwarczyńskiej to „etnograficzny świat” zaklęty w kilku izbach domu Państwa Kotlarskich – rodziców autorki. Świat naszych przodków, pokazujący czym zajmowali się, jakich używali narzędzi w życiu codziennym, czy też w pracy na roli.
Jest to miejsce, gdzie młode pokolenie uczy się kochać i kultywować stare garwolińskie obrzędy. Tu gromadzi się nie tylko młodzież szkolna i dzieci, ale spotykają się ludzie, którzy żyją jeszcze w rytmie wiejskich zwyczajów i tradycji lub są miłośnikami tego bezpowrotnie minionego piękna. Ta niezwykła miłość do swej małej Ojczyzny, do ukochanego Garwolina i muzeum sprowadza tu całe rodziny.
Gwałtowne przemiany cywilizacyjne i fakt, że przestrzeń europejska stała się przestrzenią rozszerzonej ojczyzny powodują sytuacje, w której folklor i sztuka ludowa znajdują się w odwrocie. Dlatego aby nie ulec zalewowi komercyjnej, w jakże pięknym opakowaniu kultury zachodniej, musimy zaszczepiać w umysłach młodych ludzi szacunek dla chłopskiej tradycji, wpoić te wartości kulturowe, które świadczą o ich prawdziwie polskiej tożsamości.
Składam podziękowania autorce pracy za trud zebrania materiałów i publikację tej jakże ważnej dla społeczności lokalnej książki.
Anna Zielińska
Doktor nauk humanistycznych w zakresie hostorii
Pani Joanna Skwarczyńska od lat gromadzi świadectwa bogactwa i różnorodności materialnej kultury Garwolina i okolic. „Moja skarbnica przeszłości”, czy też, jak znajdziemy we wstępie „moja kolekcja staroci” to swoisty kompleks muzealno-edukacyjny posiadający zarówno walor historyczny, jak i poznawczy; kolekcja dokumentów, zdjęć, przedmiotów zebranych, by nie uległy zniszczeniu czy zapomnieniu.
Poczucie pracy społecznej to dla p. Skwarczyńskiej obowiązek ocalania od zapomnienia lokalnej historii i kultury. Jej zbiór przedmiotów związanych z życiem „małej Ojczyzny” na przełomie XIX i XX w. jest swoistą refleksją nad czasami minionymi, przyczynkiem do analizy współczesności, a perspektywa czasu czyni tę analizę bardzo ciekawą. Nie sposób przecenić roli tzw. „małej Ojczyzny”, która jest przede wszystkim źródłem tożsamości jednostki, zakorzenia ją w czasie i przestrzeni, buduje poczucie wartości.
Uzasadnieniem potrzeby, sensu i celowości „pamiętania” niech będą słowa Jana Pawła II: „Człowiek wyraża się w kulturze i w kulturze się potwierdza”.
Zbigniew Marciniuk
Magister historii, absolwent Studiów Podyplomowych z zakresu politologii i religioznawstwa
Powstanie Izby Regionalnej w Garwolinie poprzedziły wieloletnie wysiłki autorki, zmierzające do powstania tego „miejskiego muzeum”.
Autorkę charakteryzuje szczególnego rodzaju aktywność połączona z ideą ochrony zabytków, badania przeszłości, popularyzacji wiedzy o regionie – „małej, bliskiej sercu Ojczyźnie”. To między innymi Jej dotyczą słowa prof. Jana Szczepańskiego: „Korzeniami wrośliśmy w tę ziemię, korzeniami tradycji i kultury, umiłowania jej historii, jej pięknych krajobrazów, bogactwa folkloru – pieśni, legend, obrzędu i obyczaju. A przede wszystkim kultem dla języka polskiego i polskiej książki”.
Odkrywanie, poznanie przeszłości było pierwszym krokiem do zorganizowania Izby Regionalnej. Joanna Skwarczyńska gromadziła pamiątki poświęcając temu cały swój wolny czas po pracy zawodowej. Zebrała ich ponad 700. Poważnym sukcesem było pozyskanie zbiorów dokumentów, druków i książek znanych regionalistów. Zaczęły napływać pamiątki od prywatnych ofiarodawców.
Izba Regionalna spełnia dwa podstawowe zadania. Pierwszym z nich jest zbieranie i zabezpieczenie zabytków, a drugim – bardzo ważnym elementem działalności Izby jest udostępnianie i włączanie w odbiór dóbr kultury najmłodszego pokolenia, w duchu czy to zachowania dziedzictwa kultury czy kształcenia kompetencji przyszłych, dorosłych, odbiorców kultury.
W Izbie oprócz ekspozycji stałej, którą można zwiedzać, organizowane są wystawy tematyczne z okazji świąt i rocznic państwowych, oraz wystawy związane z dziedzictwem kulturowym miejscowości i regionu.
Niech Izba Regionalna Joanny Skwarczyńskiej w Garwolinie będzie godnym miejscem spotkań historyków, odczytów, prelekcji, wieczorów autorskich, wystaw, lekcji muzealnych czy też koncertów muzycznych.
Witold Lempka
Magister historii sztuki, kustosz Muzeum Ziemi Garwolińskiej w Miętnem
Z wielką satysfakcją przeczytałem katalog Pani Joanny Skwarczyńskiej „Moja skarbnica przeszłości” przedstawiający kolekcję eksponatów znajdujących się w Izbie Regionalnej autorki.
Jestem pełen podziwu co do sposobu urządzenia tej izby oraz pasji kolekcjonerskiej Pani Joanny.
Widziałem wiele tego typu ekspozycji, lecz ta jedna bardzo się wyróżnia sposobem przekazu, celowością oraz unikalnością wielu eksponatów. Ekspozycja jest bardzo czytelna dla zwiedzających, a Pani Joanna jest wspaniałym przewodnikiem po zbiorach. Podziwiam pasję kolekcjonerską i uważam ją za bardzo cenny wkład w zachowanie dziedzictwa kulturowego Polski, Mazowsza i naszego regionu.
Mogę Pani Joannie życzyć dalszego powiększania zbiorów i płynącej z tego satysfakcji dla naszego wspólnego dobra.